सुशीला शर्माको लघुकथा

लघुकथा : द्वन्द्वकालको भूत

सुशीला शर्मा

द्वन्द्वकालको डर अझै हटेको छैन फुलमायाको दिमागबाट । आज फेरि हस्याङफस्याङ गर्दै आत्तिँदै आइपुगी, मैले सोधेँ- `के भयो ? किन आत्तिएकी ?´

बाटोतिर देखाउँदै भन्दै थिई- `तिनीहरू फेरि आए, मलाई लिन´

मैले कुरा बुझिहालेँ, तैपनि बाहिर निस्किएर सोधेँ- `खोइ, को आयो ? किन डरा´की यत्तिकै ?´

ऊ भनिरहेकी थिई-

`मलाई तिनिहरूसँग डर लाग्छ घरमा कोही नभएको बेलामा सँधै मेरो घरमा आउँछन् ।´

छोरी खोज्दै आमा आइपुगिन् र भनिन्- `लौ यो त यहाँ पो आइपुगेकी रहिछे, घरबाट कतै नजा भन्छु मान्ने होइन ।´ आमा केही नभएको जस्तो गरी  सामान्य देखिन खोज्दै थिइन्  तर छोरी भने एकदमै हतास मनस्थितिमा देखिन्थी ।

मैले सोधें- `के भयो माइली ? फुलमाया त तर्सिएकी जस्ती देखिन्छे नि ?´

मेरो कुरा नसुनेझैँ गर्दै एक्लै बोलिन्- `वाक्क पारिसकी यसले त मलाई, ती के-के भनाउँदाले नाबालक छोरी लिएर गए; युद्धमा लगाए अनि के के गरे । आफूहरू सत्तामा पुगेर मोज गर्दैछन् । मेरी छोरीको यो हाल बनाएर छोडे, के गरे तिनले हामीलाई ? हाम्रो दुख हामीसँगै रह्यो । अझ हुँदा खाँदाकी मेरी कल्कलाउँदी छोरीको यो हाल बनाइदिए । कहिल्यै भलो नहोस् तिनको।´

व्यास नगरपालिका-४, दमौली ,तनहुँ(२०७७/०२/३१)